پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

شناسنامه مهمترین سند هویتی هر فرد، به شمار می‌آید. این سند به عنوان کامل‌ترین دفتر خاطرات هر فرد از زمان تولد تا مرگ به شمار می‌آید. بیش از صد سال از صدور نخستین شناسنامه در ایران می‌گذرد.

تاریخچه و علت انتخاب فامیلی‌ها از سوالات بسیار جالبی است که برای همه افراد جامعه پیش آمده است.

تا ۳۰ مرداد ۱۳۱۳، اجباری برای انتخاب نام‌خانوادگی (فامیلی) برای ایرانیان وجود نداشت. با تصویب قانون مدنی ثبت نام‌خانوادگی اجباری شد و از آن زمان تاکنون بیش از چهار نسل از ایرانیان به این نام‌های خانوادگی خوانده می‌شوند.

با صدور احکامی از سوی سید موسی خادمی استاندار لرستان، ۴ مشاور استاندار، سرپرست فرمانداری پلدختر، سرپرست روابط عمومی، سرپرست دفتر فنی و مدیرکل هسته گزینش استانداری لرستان منصوب شدند.

سخنگوی سازمان ثبت احوال گفت: افرادی که کارت ملی قدیمی‌شان تا پایان سال ۹۶ اعتبار دارد و نسبت به ثبت‌نام کارت ملی هوشمند خود اقدام کرده و کارت خود را دریافت نکرده‌اند، طی هفته جاری مهلت دارند اقدام کنند و پس از این کارت ملی قدیم آنها باطل می‌شود.

"سند هویتی" نام دیگر «شناسنامه» است؛ سندی قابل‌حمل از به‌رسمیت‌شناختن یک هویت توسط یک کشور که برای شهروندان همان کشور صادر می شود؛ این سند نخستین بار در دی ماه سال ۱۲۹۷ برای زنی ایرانی صادر شد و باورش سخت است که حالا با گذشت حدود یک قرن از صدور اولین سند هویتی، هنوز هم کسانی در کشور ساکنند که هویتشان در جایی ثبت رسمی نشده است.

شهر مهدی شهر(سنگسر سابق) مرکز شهرستان مهدیشهر، خاستگاه ایل سنگسری است که خانوارهای عشایری از اواخر شهریور تا اواسط خرداد ماه در آن سکونت دارند. سنگسری‌ها شاخص‌ترین کوچندگان دامنه‌های البرز هستند. آن‌ها طولانی‌ترین مسیر کوچ جهان را طی می‌کنند به‌طوری‌که فاصلهٔ دورترین نقطهٔ ییلاقی و قشلاقی آنان به بیش از ۱۵۰۰ کیلومتر می‌رسد. در گذشته، سنگسری‌ها زندگی عشایری داشتند که دامنه کوچ آنها از استان‌های تهران و مازندران تا گلستان و خراسان را دربرمی‌گرفت ولی اکنون بیشتر مردم شهرنشین گشته‌اند.ریشه نژادی مردم سنگسر به تیره هایی از اقوام هند و اروپایی و بطور مشخص به سکاها و اشکانیان منتسب می گردد که حضور آنان دستکم از نیمه اول هزاره اول ق.م.در نواحی شرقی و شمالی ایران که شامل سنگسر و شهمیرزاد کنونی هم می شده قابل شناسایی است. هرچند از تاریخ قدیم سنگسر آگاهی دقیقی در دست نیست. اما در داستان‌های باستانی ایران، همراه با نام مازندران به نام سگسار برمی‌خوریم که برای یکی از اقوام و مسکن آنان به کار رفته‌است که بی‌گمان سنگسر شکل تحریف آن است. در شاهنامه فردوسی در چند مورد به شرح زیر از سگسار سخن رفته‌است. متن زیر بشکل خاص به نام های خانوادگی و تاریجچه صدور سجلد در سنگسر اشاره دارد.